Bir günün ardından....

Dün hiç yazmak gelmedi içimden üstelik şu ana kadar hiç aksatmamışken.Elim gitmedi tuşlara dokunamadım duygularıma.Belki çok yorgundum belki de yalnız belki de tam tersine.Yağmur vardı dün doğduğum şehirde.Şakır şakır bardaktan boşalırcasına.Arada sırada güzünü gösteren yalancı bahara inat.Hiç korkmadan yağıyordu.Silip süpürdüklerini hiç düşünmeden.Yağmur hüzündür benim için biraz da umut.Sıcacık evimde oturup camın kenarına, hafif perdemi aralayıp onu izlemekten çok hoşlanırım.Hele de yalnızsam o an ,belki fonda sözsüz bir şarkı dayarım kafamı cama.Bütün yaşadıklarımı düşünürüm.Eski günleri hatırlarım.Hani bir zamanlar bir yerlerde yaptığım gibi.İşte o zaman yaşanmışlıkları düşünürüm ya da o zamanlarda arkamda bırakıp geldiklerimi. İlk önce 7 Ekim gelir aklıma.Ama şimdi kaç 7 Ekim daha atladı üstünden.Çoğu şey değişti ve herkes yaprak gibi savruldu bir yerlere.Benim gibi olmak istemediği yerde olanlar gibi.İşte dün benim için o günlerden biriydi yine.Belki yalnız belki çaresiz ,mutsuz.Ama herşeye rağmen umutlu ve gururlu.Yağmurdan hep korudum kendimi hayatım boyunca.Vücuduma dokunmasını engelledim.Sardım sarmaladım hep kendimi.Zarar vermesin bana istedim.Dün evime gelirken kapadım gözlerimi .Hissettim o yağmuru, duydum onun sesini.O sarıp sarmaladıklarımı bir elimle fırlatıp cıkarttım.Şimdi dedim bir kere de olsa değmeli bana o deli yağmur.Korkmuyorum hadi gel de zarar ver bana.Haydi savunmasız bir şekilde karşı duruyorum sana.O karanlık gökyüzüne doğru kaldırdım yüzümü.Açtım kollarımı iki yana "işte burdayım "der gibi.Hiç korkmadan beni ıslatmasına izin verdim.Bütün yaşadıklarımı andım bir daha.Gelecekten daha umutluydum ama HERŞEY BİR GÜN DAHA GÜZEL OLACAKTI BİLİYORDUM...