30 KASIM

Geçen yıl bu gün sabah kalkıp ilk olarak televizyonumu açtığımda korkunç bir manzarayla karşılaşmıştım.Atlas Jet firmasına ait ucak Isparta ya giderken düşmüş tam 57 yolcu feci bir şekilde hayatlarını kaybetmişti.Gözlerime inanamamıştım.Hemen bunu duyunca interneti açıp bununla ilgili haberlere bakmaya başladım.Karşımda ölen yolcuların isimleri duruyordu.İstemdışı hemen bakmaya başladım.Okudukça okuyorum ama liste bir türlü bitmek bilmiyordu.Tam okurken birden durdum.Gözlerimi kapatıp açtım o ismi tekrar okudum.Olamaz dedim bu imkansız.Karşımda duran isim benim arkadaşım olamazdı.Hayır kesin isim benzerliğiydi.Olur mu yaa onun ne işi vardı hem Isparta'da.İçim içimi yiyiyordu.Sonra televizyondaki haberleri izlemeye devam ettim.Korktuğum başıma gelmişti.Okuduğum doğruydu.O an kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.O anda başka bir arkadaşım aradı ve gördün mü dedi.O an sesim titredi zor cevap verdim.Kendisiyle bir fizik kongresinde tanışmıştık.Onunla birlikte 6 bilimadamını da kaybetmiştik.Küçücük bir bebeği,bir öğrenciyi,tam 57 kişiyi..Olayın 1.yıldönümünde hala kazanın nedeni araştırılıyor.Önce plotaj hatası dendi sonrada havaalanındaki ikaz sisteminin sorunlu olduğu.Uçağın karakutusu bile arızalıydı.Bütün hatalar 57 kişinin hayatına neden oldu.Oysa yapacak o kadar çok şeyleri vardı ki.