Bile bile ölüm..

Ölüm ne kadar soğuk geliyor insana değil mi! Hele göz göre göre oluyorsa daha feci birşey olsa gerek.Her ne kadar hayatın gerçeği de desek kabullenmek zor.Dünden beri düşen helikopterle ilgili haberleri takip ediyorum.Şu an saatler itibariyle olayın üstünden 23 saat geçti ve hala bölgeye ulaşılamadı.Üstelik içlerinden biri bir gazeteci 112 yi arayıp helikopterin düştüğünü ve kendisinin de yaralı olarak kurtulduğunu belirttiği halde.Hani teknolojiden bahsediyoruz.Çok ilerleme kaydedildi diyoruz.Ne yazık ki o teknoloji çağının cep telefonları bile onların kurtarılmasına yardımcı olamıyor.Dün akşamdan beri telefonlardan gelen sinyallerin takip edildiği söyleniyor ama bir türlü sonuç yok.Acaba başka bir ülkede bu gerçekleşseydi olay yerine ne kadar sürede ulaşılırdı.Üstelik bir kişi arayıp sürekli telefonda konuşturulup yer gösterseydi.Hükümet yetkilileri tek tek ekranlara çıkıp bütün olanaklarımızı seferber ettik deseler bile hiçbir sonuç yok.Sonra o gazetecinin 112 ile son görüşmesini dinliyorum.Karşıdaki bayan sakin ol diyor.Ne kadar sakin olunabilirse biz seni bulacağız.O da cevap veriyor acil servisteki bayana "Daha ne kadar sürecek bizi bulmanız..bulamadınız mı? Üşüyorum ..donucağız.." Bu kaydı dinlerken iliklerim dondu.Ne kötü bir durum.Bayan bacağının kırıldığını söyleyen gazeteciye ilkyardım yaptırmaya çalışıyor.Kravatın varsa onu bacağına bağla ya da etrafında bir ip varsa....Ama yok ki etrafımda hiç bişey yok diyor galiba diğerleri de öldü..."
Bu onun son konuşması...Bu gidişle hayatının da son konuşması olacak.Ne acı, ne kötü bile bile lades demek.Kimseye imdat çığlıklarını duyuramamak.Yetkililerimiz bu kadar mı hakim olaya.Yazık walla..bir de dağda çığ altında kalan ve cep telefonuyla heber vermeye çalışan genç için eğer jandarmayı arasaydı 6 dakikada yerini bulurduk demişlerdi.Hadi bakalım kaç 6 dakika geçti üstünden hatta kaç 6 saat.....